فرح بخش: سینما نیازمند سرمایه گذار ثابت است، تهیه کنندگان حق العمل کار! - جام پارسی

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران، محمدحسین فرح بخش تهیه نماینده و کارگردان سینما درباره شرایط فعالیت بخش خصوصی در سینمای ایران گفت: بار ها این را گفته ام و هربار هم که بیان نموده ام به برخی از همکارانم در سینما بر می خورد، اما بازهم می گویم که در سینمای ایران چیزی به نام بخش خصوصی وجود ندارد.

وی اضافه کرد: یک بار این جمله را گفتم و بعد یکی از دوستان تهیه نماینده به من گفت که من تهیه نماینده بخش خصوصی نیستم؟ به او گفتم که در طول فعالیتت در سینما 3 فیلم تهیه نموده ای و این بخش خصوصی نیست، در واقع ما به دنبال بخش خصوصی مستمر هستیم که همواره فعال باشد.

وی گفت: بر اساس این تعریف تنها من و عبداله علیخانی بخش خصوصی سینمای ایران هستیم و دیگر کسی به معنای واقعی بخش خصوصی نیست، اگر کسان دیگری را می بینید که اسمشان در لیست بخش خصوصی است، حق العمل کارند! یعنی این افراد سرمایه گذارانی را از بیرون سینما می آورند که ممکن است سال دیگر نخواهند در سینما سرمایه گذاری نمایند، ما باید در سینما سرمایه گذار ثابت داشته باشیم که چنین چیزی در سینما وجود ندارد.

کارگردان فیلم سینمایی زندگی خصوصی ادامه داد: یک زمانی هم ممکن است که یک تهیه نماینده درگذشته پرکارترین تهیه نماینده در سینما باشد، اما سال ها است که حق العمل کار نموده است و هیچ سرمایه گذاری در سینما نمی کند، چرا که می داند سرمایه گذاری در سینما صرفه مالی ندارد و جز خسارت چیز دیگری نیست.

وی ادامه داد: به عنوان مثال در سال گذشته 300 میلیارد تومان سینمای ایران فروش داشته است، از این مبلغ حدود 30 میلیارد تومان به دارایی داده می گردد، از 270 میلیارد تومان باقی مانده 135 میلیارد تومان برای صاحبان سینما است، در طول سال گذشته 85 فیلم سینمایی اکران شده است که نزدیک به 300 میلیارد تومان هزینه این فیلم ها بوده است و بر همین اساس 150 میلیارد تومان سینمای ایران از فروش سال گذشته کم دارد، در چنین شرایطی با این نوع بازگشت سرمایه چگونه بخش خصوصی می تواند کار کند؟ این امر نشان می دهد که در سینمای ایران بخش خصوصی وجود ندارد.

سینما هیچ بازگشت سرمایه ای ندارد

وی در پاسخ به این پرسش که سینمای ایران از چه زمانی دیگر بازدهی مالی درستی ندارد، تاکید نمود: بعد از انقلاب اسلامی و از اسفند 1358 که فیلمسازی آغاز شده است تا سال 1362 سینما منافع داشته و هم به دولت مالیات و هم به شهرداری عوارض می داد، اما از سال 1362 با روی کار آمدن تیم آقای انوار و آقای بهشتی، سینمای ایران به سمت نابودی رفته است، طی این سال ها بین 50 تا 90 درصد سینمای ایران هرسال ضرر نموده است.

کارگردان فیلم سینمایی آب نبات چوبی ادامه داد: این ضرر که به سینما وارد شده است، برای ریل گذاری است که آقایان انوار و بهشتی در سینمای ایران ایجاد نموده اند و سینما را از جنبه سرگرمی و صنعت خارج نموده و آن را تبدیل به یک دانشگاه و یا فرهنگ کردند، در حالی که سینما این نیست، سینما در اصل سرگرمی است و اگر یک کارگردان و فیلمسازی توانست در قالب سرگرمی یک حرف و مطلبی را بزند که بسیار خوب و قابل تقدیر است.

وی در بخش دیگری از صحبت خود گفت: تاکید می کنم اگر فرهنگ در قالب سرگرمی نباشد، جذابیتی نخواهد داشت و هیچ مخاطبی ندارد.

فرحبخش ادامه داد: مساله دیگر این است که در فیلم های سینمای ایران هیچ جذابیتی وجود ندارد، شاید در بین فیلم هایی که فراوری می گردد، به تعداد کمتر از انگشتان دست فیلم جذاب که جنبه سرگرمی داشته باشد، وجود داشته باشد، اما بیشتر فیلم های فراوری شده هیچ جذابیتی ندارد.

وی با اشاره به اینکه طی سال های گذشته سینما تنها دچار خسارت شده و هیچ بازگشت سرمایه ای ندارد، شرح داد: متأسفانه برخی از فیلمسازان سرمایه گذاران را گول می زنند و همین مساله باعث می گردد تا اعتماد به سینما کم گردد. با شیوع ویروس کرونا و بسته شدن سالن های سینما، که باعث اکران نشدن فیلم ها می گردد، سرمایه گذاران دیگر جسارت سرمایه گذاری در فراوری را ندارند و من فکر می کنم تا تابستان 1400 شرایط به همین گونه باقی بماند. البته این را هم باید بگویم که به دلیل شرایط موجود، فراوری فیلم در صنعت سینما نیز کاهش پیدا نموده است.

فرحبخش در پایان گفت: معتقدم طی یک سال گذشته آقای انتظامی برای سینمای ایران کوشش بسیاری نموده است تا بتواند امکانات خوبی را برای سینما از دولت دریافت کند، اما متأسفانه حمایتی از این مساله نشد.