زحل برای زنده ماندن یکی از قمرهای خود را از بین برده است
به گزارش جام پارسی، ستاره شناسان می گویند زحل ممکن است یکی از قمر های خود را نابود نموده باشد تا بتواند حلقه های خود را بسازد.
یک رویداد فاجعه بار می توانست حلقه های زحل را در حالی که دایناسور ها هنوز در زمین پرسه می زدند، ایجاد کند. حلقه های زحل ممکن است 100 میلیون سال پیش زمانی تشکیل شده باشند که یکی از قمر های یخی آن به وسیله گرانش سیاره از هم جدا شد.
این یافته ها بر اساس تحقیقات نوی است که در ایجاد حلقه های باشکوه با مهاجرت تیتان به بیرون و تشدید بین چرخش زحل و مدار نپتون مرتبط است.
چندین دهه است که بحث در خصوص سن حلقه های زحل ادامه داشته است. بعضی از دانشمندان سیاره شناسی فکر می کردند که حلقه ها می توانند به قدمت خود سیاره باشند، اما در اوایل دهه 1980 پیتر گلدریچ از Caltech و اسکات ترمین از موسسه فناوری ماساچوست (MIT) سن نسبتا جوانی را برای آن بر اساس سرعت 100 میلیون سال تخمین زدند.
تحلیلگر غبار کیهانی فضاپیما مقدار ریزش غبار بین سیاره ای را بر روی حلقه ها مقدار گیری کرد و سپس بر اساس مقدار گیری جرم حلقه ها به وسیله کاسینی، متوجه شد که تنها یک درصد از حلقه ها از غبار تشکیل شده است، به این معنی که حلقه ها تنها می توانند 100 میلیون ساله باشند.
اگرچه یافته های کاسینی بیشتر مورد استقبال نهاده شد، اما بعضی از دانشمندان سیاره شناس اشاره کردند که ممکن است مقداری از گرد و غبار از حلقه ها و روی خود زحل باریده و در نتیجه حلقه ها را تمیز نگه دارد و آن ها را جوان تر از آنچه هستند نشان می دهد.
اکنون تحقیقات نو به رهبری جک ویزدم از MIT، مکانیسم فیزیکی پیدا نموده است که نه تنها انحراف محور چرخشی زحل و گریز از مرکز مدار بزرگ ترین قمر تیتان را شرح می دهد، بلکه بعلاوه تصریح می نماید که سن حلقه ها باید برابر باشد.
این یک داستان عجیب از طنین، گشتاور، انحراف و تقدم است. انحراف زحل یعنی مقدار کج شدن سیاره به صفحه مداری منظومه شمسی 26.7 درجه است. در سال 2021، دانشمندان به رهبری ملن سایلنفست از رصدخانه پاریس نشان دادند که مهاجرت نسبتا اخیر به بیرون از مدار تیتان می تواند باعث گردد تا زحل تا این حد واژگون گردد.
در خصوص زحل، انقباض بیشتر به وسیله تیتان تحریک می گردد، زیرا گرانش خورشید به ماه می کشد و گشتاوری را در زحل ایجاد می نماید. گشتاور یک نیروی چرخشی است و در خصوص زحل، گشتاور بر روی محور چرخشی زحل عمل نموده و آن را وادار به پیشروی می نماید.
رزونانس یک اثر تقویت کننده است، مانند مثال کلاسیک هل دادن کودک بر روی تاب. درست در لحظه مناسب فشار دهید، دامنه نوسان می تواند افزایش یابد. تشدید ها در منظومه شمسی گرانشی هستند و به فرکانس های خاص وقوع در این مورد نرخ تقدم زحل و امتداد گره مدار نپتون، مرتبط هستند،
با این حال، امروزه فرکانس سبقت زحل و سبقت مدار نپتون در رزونانس نیستند، بلکه فقط در خارج از آن قرار دارند، فرکانس آن ها کاملا مطابقت ندارد.
بیشتر بخوانید
منبع: space
خبرنگاران فضای مجازی دریچه فناوری
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان