اگر روی سطح مشتری فرود بیاییم، چه اتفاقی می افتد؟ - جام پارسی

به گزارش خبرنگاران، اول از همه، باید بدانید که مشتری یک سطح سخت و صخره ای مانند آنچه ما اینجا روی زمین داریم، ندارد. بنابراین، عبارت پا گذاشتن روی سطح مشتری به معنای واقعی کلمه ممکن نیست. پس برای اینکه بتوانیم به سوالات هیجان انگیز خود پاسخ دهیم، در ابتدا باید معنای واقعی عبارت سطح مشتری را درک کنیم.

مشتری؛ یک سیاره گازی

همانطور که می دانید مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی است، در واقع آنقدر بزرگ است که می تواند 1300 زمین را در خود جای دهد. علاوه بر اینکه بزرگترین عضو منظومه شمسی ما (بعد از خورشید) است، بعلاوه یک غول گازی است، به این معنی که مانند خورشید فقط از گاز های هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است. نوار هایی که روی این سیاره می بینید در واقع ابر های قرمز، زرد، قهوه ای و سفیدی هستند که همگی بخشی از جو مشتری را تشکیل داده اند. اما جالب اینجاست که این غول گازی واقعاً سطحی ندارد، حداقل نه به همان شکلی که سیاره ما دارد. بنابراین، کوشش برای فرود بر روی آن مانند کوشش برای فرود آمدن بر روی یک ابر در اینجا روی زمین است.

سفر اکتشافی انسان به سیاره مشتری

همانگونه که اشاره کردیم، بر خلاف زمین، مشتری سطح سخت و جامدی ندارد. این جرم فقط یک تکه بزرگ از گاز ها (و بعضی چیز های دیگر) است که به شکل یک سیاره کنار هم جمع شده است. مانند جو زمین، گاز های موجود در جو مشتری از تراکم متغیری برخوردار است به این معنی که هرچه از سیاره دورتر می شوید، لایه ها نازک تر و نازک تر می شوند تا زمانی که در نقطه ای، جو با فضای بین سیاره ای یکی گردد. بنابراین، بیایید فرض کنیم از ارتفاعی خارج از جو مرئی مشتری به سطح آن می افتید. هنگامی که به حدود 300000 کیلومتر سطح رسیدید (این منطقه را سطح می نامیم، زیرا سطحی است که فشار گاز 1 بار است، تقریباً برابر با فشار سطح زمین)، به طور معمول در اثر مسمومیت با تشعشع می میرید. با این حال، از آنجایی که ما فرض نموده ایم که یک لباس فضایی فناناپذیر دارید، در واقع نمی میرید.

همانطور که وارد بالای جو سیاره می شوید، تحت کشش گرانش مشتری قرار می گیرید که شمار را با سرعت 110000 مایل در ساعت به حرکت در می آورد. این باعث می گردد شما مانند شهاب سنگ ها قبل از برخورد با سطح زمین، بسوزید. کمی که جلوتر بروید، به ابر های آمونیاکی می رسید، اما خوشبختانه، سقوط در آن نقطه شما را نمی سوزاند. پس از حدود 3 دقیقه به بالای ابر ها در 155 مایلی سطح خواهید رسید. در اینجا، شما تمام چرخش مشتری را تجربه خواهید کرد. مشتری سریع ترین سیاره در حال چرخش در منظومه شمسی است و یک روز آن حدود 9.5 ساعت زمین طول می کشد. این باعث ایجاد باد های قدرتمندی می گردد که می تواند با سرعت بیش از 300 مایل در ساعت به دور سیاره بچرخد.

پس از چند دقیقه، شما همچنان در حال سقوط هستید، اما از ناحیه ای که فشار آن 2 بار است (دو برابر فشار میانه سطح زمین). در اینجا، از میان انواع ابر های ساخته شده از یخ آمونیاک، سولفید آمونیوم و هیدروسولفید آمونیوم عبور خواهید کرد. این ابر ها تفاوت چندانی با ابر های معمولی ندارند، اما قهوه ای هستند و هر چه عمیق تر می روید، قهوه ای تر می شوند. حدود 75 مایل زیر ابرها، به مرز اکتشافات انسان در این سیاره می رسید. کاوشگر گالیله زمانی که در سال 1995 در جو مشتری فرو رفت تا این جا پیش آمد. این کاوشگر تنها 58 دقیقه قبل از قطع ارتباط خود با زمین، دوام آورد و در نهایت در اثر فشار های خرد کننده نابود شد.

در اینجا، فشار تقریباً 100 برابر فشار سطح زمین است. از میان ابر های یخ آبی عبور خواهید کرد و همه چیز در اطراف شما آغاز به تاریک شدن می نماید. پس از چند دقیقه، در تاریکی مطلق خواهید بود و دمای بالاتر از 100 درجه را تجربه خواهید کرد. در 430 مایل پایین تر، فشار 1150 برابر بیشتر است. اگر در فضاپیمایی که مانند زیردریایی تریست- عمیق ترین زیردریایی غواصی روی زمین - ساخته شده بود، هستید، ممکن است تا اینجا هم زنده بمانید. به هر حال فرض ما این است که فضاپیمایی فناناپذیر دارید، پس وقتی به این نقطه می رسید احتمالاً اسرار شگفت انگیزی از مشتری را کشف خواهید کرد. اما، متأسفانه، شما راهی برای گفتن این اسرار به کسی نخواهید داشت. جو عمیق مشتری امواج رادیویی را جذب می نماید، بنابراین شما از دنیای خارج دور خواهید بود و نمی توانید با کسی ارتباط برقرار کنید.

هنگامی که به 2500 مایل پایین رسیدید، دما به 6100 درجه فارنهایت می رسد. آنقدر داغ است که تنگستن- فلزی با بالاترین نقطه ذوب در کیهان- را به سادگی ذوب می نماید. در این مرحله، حداقل 12 ساعت در حال سقوط خواهید بود؛ و شما حتی به نیمه راه نخواهید رسید. در 13000 مایلی پایین، به درونی ترین لایه مشتری (که محققان فضایی اطلاعات زیادی در خصوص آن ندارند) می رسید. در اینجا فشار و چگالی آنقدر زیاد می گردد که اثر ترکیبی آن ها سرعت فرود شما را به حداقل مطلق می رساند. در اینجا فشار 2 میلیون بار قوی تر از سطح زمین است و دما گرمتر از سطح خورشید است. این شرایط آنقدر شدید هستند که ترکیب شیمیایی هیدروژن اطراف شما را تغییر می دهد. مولکول های هیدروژن به قدری به هم نزدیک می شوند که الکترون های آن ها شکسته می شوند و ماده ای غیرعادی به نام هیدروژن فلزی را تشکیل می دهند. هیدروژن فلزی بسیار بازتابنده است، بنابراین، اگر سعی کنید از نور برای تماشا اینجا بهره ببرید، غیرممکن خواهد بود.

بعلاوه این منطقه به مقدار سنگ متراکم است. بنابراین، با سفر به عمق، نیروی شناور ناشی از هیدروژن فلزی با کشش رو به پایین گرانش مقابله می نماید. در نهایت، این شناور به شما شلیک می نماید تا زمانی که گرانش شما را به سمت پایین بکشد؛ و وقتی این دو نیرو با هم برابر شوند، در میانه مشتری شناور می مانید، نمی توانید بالا یا پایین بروید و هیچ راهی برای فرار از آن ندارید. در نهایت، با رسیدن به این سطح که فشاری در حد 2 میلیون بار و دمایی به مقدار خورشید دارد، فرود شما به خط انتها می رسد و البته شما هم همینطور!

دانشمندان فضایی بر این باورند که مشتری دارای یک هسته متراکم از عناصر سنگین است و در مراحل اولیه منظومه شمسی ایجاد شده است. این هسته از خوشه ای از زباله ها، مواد یخی و سایر اجسام کوچک رشد نموده است. به هرحال، پا گذاشتن روی هر چیز به بتوان نام سطح بر روی آن گذاشت، در این سیاره مطمئناً غیرممکن است. آنچه شما در آنجا تجربه خواهید کرد، چیزی جز سقوط و شناور ماندن در میان گاز ها نخواهد بود.

منبع: businessinsider، scienceabc

نوشته: مصطفی جرفی-خبرنگاران