مزایا و معایب زایمان در آب - جام پارسی

مزایای زایمان در آب چیست؟

کاهش احتمال احتیاج به انجام اپیزیاتومی یا همان برش پرینه در زایمان طبیعی

انجام شدن زایمان بصورت طبیعی که قطعا سالم تر از سزارین است

زایمان طبیعی در آب می تواند دردهای انقباضی شکم را کاهش دهد (این روش از زایمان، تفاوتی با زایمان طبیعی نداشته و تنها در کاستن از درد موثر است و نباید توقع زایمان بدون درد داشت.)

زنانی که در آب زایمان می نمایند، نسبت به سایر افراد کمتر احتیاج به آرام بخش و مسکن دارند.

کاهش احتمال احتیاج به تزریق داروی بیهوشی اپیدورال (اپیدورال روشی برای کاهش درد در زایمان می باشد که در آن تزریق داروی بی حسی به قسمتی از گودی کمر شما، با استفاده از یک سوزن خمیده و توخالی است.)

در این روش مادر می تواند در هر حالتی که راحت تر است قرار بگیرد که این امر برای زایمان راحت تر است.

با کاهش استرس، هورمون های استرس (که موجب افزایش فشار خون می گردند) کمتر در بدن مادر فراوری می شود و فشار خون مادر در حین تولد کاهش می یابد.

خوابیدن و نشستن در آب باعث فراوری اندورفین می شود که مهار نماینده درد است.

متخصصان اظهار دارند که این نوع زایمان برای کسانی که دوره بارداری سالم و عادی را گذرانده اند و بیماری ثانویه ای ندارند پیشنهاد می شود.

عوارض زایمان در آب چیست؟نویسندگان مختلفی عوارض بدی را درباره زایمان در آب مننتشر نموده اند. بعضی از این عواض شامل موارد زیر است:

مرگ بی علت نوزاد

احتمال خفگی

مسمومیت با آب (هیپوناترمی)

ورود آب به ریه های نوزاد و آسپیراسیون آب که می تواند منجر به بیماری تنفسی شود

پارگی بند ناف و عفونت های دیگر از جمله سودوموناس باکتریمی

چه موقع انجام زایمان در آب امکان پذیر است؟زایمان در آب برای همه خانم ها قابل انجام نیست. شرایط کلی برای این عمل به توضیح زیر است:

در طول دوران بارداری نباید هیچ عارضه ای در مادر وجود داشته باشد

ضربان قلب نوزاد باید خوب باشد و پیش از زایمان مدفوع ننموده باشد

مادر باید عفونت یا پارگی طولانی مدت کیسه آب نداشته باشد

لگن مادر باید در شرایط مناسب باشد و بچه هم خیلی درشت نباشد

زنانی که مایل به انجام زایمان در آب می باشند نباید به بیماری دیابت، بیماری قلبی، کلیوی و نیز به بیماری هرپس مبتلا باشند.

آموزش زایمان در آبمعمولا زنان قبل از آموزش، از انجام زایمان در آب احساس نگرانی دارند. به همین علت به خانم هایی که می خواهند از این روش به عنوان یک روش یاریی برای کم کردن به دردهای زایمانی استفاده نمایند توصیه می شود حتما کلاس های آموزشی را گذرانده و از مراکزی که کار زایمان در آب را انجام می دهند، بازدید نمایند.

این کلاس ها به صورت استاندارد به مدت 8 هفته و از هفته بیستم بارداری شروع می شود؛ در این کلاس ها، وان آب نیز با درجه حرارت بدن تنظیم شده و تمام فرایند زایمان زیر آب همراه با فیلم های آموزشی مرور و تمرین می شود. زنان باید همراه با همسران یا همراهی که قرار است در زمان زایمان او را همراهی کند در این کلاس ها حاضر شوند؛ چرا که ممکن است در مراحل زایمان، مسئله ای پیش آید که در صورت عدم آشنایی همسر و همراه با این مسائل و فرایند زایمان، می تواند باعث ترس و وحشت همراه شده و این اضطراب و نگرانی به زنان در زمان زایمان منتقل شود.

روش های انجام زایمان زیر آبزایمان در آب به دو روش انجام می گیرد:

روش اول: خانم باردار قبل از زایمان، تمام مراحل زایمان را در زیر آب انجام می دهد و زمانی که دهانه رحم کاملا باز شده و برای بیرون آمدن بچه آماده می شود، روی تخت زایمان رفته و مرحله آخر زایمان را روی تخت انجام می دهد.

روش دوم: خانم باردار تمام مراحل زایمان و درد های زایمانی را داخل آب تجربه نموده و نوزاد نیز در آب متولد و در آب رها می شود. پرسنل اتاق زایمان بچه را از زیر آب گرفته و به مراحل دیگر زایمان یاری و رسیدگی می نمایند.

فرایند و مراحل زایمان در آب چگونه است؟در ایالات متحده آمریکا، پزشکان بعد از ده ثانیه نوزاد را از آب بیرون می کشند. از نظر فیزیولوژیکی، جفت، اکسیژن مورد احتیاج کودک را تأمین می نماید و هرگز نمی توان پیش بینی کرد که چه مدت بعد از جدا شدن جفت از نوزاد، جریان اکسیژن متوقف می شود. بنابراین بهتر است بعد از اینکه نوزاد به جهان آمد برای دقایقی در آغوش مادر رها شود. بند ناف نیز انتقال اکسیژن لازم به نوزاد را تضمین می نماید. درجه حرارت آب باید به گونه ای باشد که مادر در آن احساس آرامش کند. (معمولاً بین 35 -37 درجه سانتیگراد مناسب است.) دمای آب نباید بیشتر از 38 درجه سانتیگراد باشد، زیرا دمای بدن مادر بالا می رود و ضربان قلب نوزاد افزایش می یابد. بهتر است زمانی که مادر درون آب است، اندازه زیادی آب بنوشد و روی صورت و گردن او آب خنک اسپری شود. می توان از یک پارچه نمناک و خنک نیز استفاده کرد و آن را روی صورت و گردن او قرار داد.

با مطالعه درباره این موضوع، اولین و ساده ترین پرسشی که در فکر نقش می بندد این است که تنفس نوزاد زیر آب چگونه است؟ عوامل متعدد و طبیعی در جلوگیری از بلعیدن آب به وسیله نوزاد، در اولین لحظه تولد دخالت دارند. اکسیژن مورد احتیاج در دوران جنینی از جفت و به وسیله بند ناف تأمین می شود. اما جنین از هفته دهم به بعد، با حرکت دادن عضلات بین دنده ای و دیافراگم یک الگوی منظم و موزون شروع به تمرین تنفس می نماید.

مایعات ریوی داخل ریه جنین وجود دارند که از لحاظ شیمیایی به مایعات معده شبیه هستند. این مایعات وارد دهان جنین شده و بلعیده می شوند. اندازه بسیار کمی از مایع آمنیوتیک در رحم مادر وجود دارد. 24- 48 ساعت قبل از شروع دردهای زایمان، اندازه پروستاگلاندین از جفت به طور قابل توجهی افزایش می یابد که منجر به کاهش و یا توقف حرکات تنفسی جنین می شود. (FBM) یا به تعویق افتادن کار عضلات دیافراگم و عضلات بین دنده ای، جریان خون به اعضای حیاتی بدن از جمله مغز، افزایش می یابد. زمانی که نوزاد به جهان می آید، هنوز اندازه پروستاگلاندین زیاد است و عضلات تنفسی به راحتی فعالیت نمی نمایند. یکی دیگر از عواملی که دانشمندان معتقدند که بر این موضوع مؤثر است، درجه اختلاف دما است.

درجه حرارت آب نزدیک به درجه دمای بدن مادر است و همین شباهت مانع از تشخیص نوزاد در ایجاد و درک تغییرات می شود. هر چقدر دمای آب پایین تر باشد، نوزاد کمتر برای نفس کشیدن تحریک می شود. یکی دیگر از نکات مهم که به آن توجه نمی شود، این است که آب و مایعات داخل ریه جنین هر دو هیپرتونیک هستند؛ بنابراین حتی اگر آب وارد دهان نوزاد هم شود، نمی تواند به داخل ریه نفوذ کند؛ زیرا هر دوی این مایعات سنگین و متراکم اند و نمی توانند با یکدیگر در یک جا جمع شوند. به این موضوع نیز توجه داشته باشید که نوزاد به جهان آمده به وسیله بند ناف به مادر متصل است. حنجره تحت پوشش گیرنده های چشایی واقع شده است و تعداد این گیرنده ها، پنج برابر بیشتر از گیرنده های روی زبان می باشد؛ بنابراین به محض اینکه ماده ای از حنجره بگذرد، گیرنده های چشایی فعال و حنجره به طور اتوماتیک بسته شده و آب به جای اینکه استنشاق شود، بلعیده می شود. خداوند این واکنش را در تمامی نوزادان گذاشته است تا به آسانی از شیر مادر تغذیه نمایند. بعد از 6 - 8 ماهگی این ویژگی به طور مرموزی ناپدید می شود. نوزاد آنقدر باهوش است که می تواند تشخیص دهد که چه ماده ای در گلوی اوست و فرق میان شیر مادر، شیر گاو و مایع آمینوتیک را تشخیص دهد.

نوع تنفس و طریقه خوردن غذاهای مختلف مادر با توجه به تنوع آن تغییر می نماید. تمامی این عوامل منجر می شود تا کودکی که درون آب به جهان می آید، تا زمانی که از آب گرفته می شود نفس نکشد و نفس کشیدن او همچون زمانی باشد که داخل رحم مادر است و به محض اینکه از آب گرفته می شود شروع به نفس کشیدن می نماید. به عبارت دیگر، به محض اینکه نوزاد از آب گرفته و متوجه تغییر محیط می شود، یک سری از تغییرات شیمیایی و هورمونی و پاسخ های فیزیکی درون بدن او رخ می دهد و شروع به تنفس می نماید. در واقع اتفاقات مختلفی در بدن نوزاد رخ می دهد. عملکرد گردش خون جنین به گردش خون نوزاد تبدیل می شود. ریه ها برای اولین بار اکسیژن را تجربه می نمایند. دانشگاه ها و مراکز پزشکی، سال هاست که به دانشجویان خود آموزش می دهند که اولین نفس نوزاد به فشار عبور از مجرای زایمان بستگی دارد و سپس در قفسه سینه بر اثر فشار خلائی ایجاد می شود که برای پر شدن این خلاء، نوزاد شروع به تنفس می نماید. البته در حال حاضر دانشمندان دریافته اند که این موضع صحت نداشته و هیچ خلائی وجود ندارد. روی نوزادی که در آب به جهان می آید، مکانیسم های بالا اتفاق می افتد و منتظر می ماند تا از آب گرفته شود و تنفس طبیعی خود را شروع کند.

منبع: سایت ستاره

منبع: راسخون